...

...نه از این گونه مست و نا هشیارنه از این دست..................... دردمند و ناخرسندروزها....... گیج و گول و سر در گمشب..... خمیده کمر........... سر فکنده................... زخم خورده از مردمنه توانی......... که ایستا باشینه شکیبی........ که تن رها باشیوه چه سخت و................ غم آلوده ............................ رنج آور ره سپردیم ......... بر مسیر وهم انگیزنه پناهی ......... پشت این آوار نه امیدی.......... پشت این پرچین ./...سروده ی : ۱۲ / ۵ / ۱۴۰۲... ......

...در دشت غریوی پیچیدجنگل را هیاهو فرا گرفت وکوه رافریادی خراشیدکودکی گم شده بود()بر کناره ایستاده بودم ودرون خود می جستم !!! ./...سروده ی : ۵ / ۳ / ۱۴۰۲...* پاینده باشید و برقرار .. ......

     مانده بودم که آیا درست است که بخواهم کلی از مطالب قدیم را در قالب این وبلاگ قرار دهم یا نه ! باز فکر کردم که به هر حال این یک متن است که دیدگاه دیگران می تواند در بهتر شدنش کمکی باشد ٬ چرا دریغ کنم از خودم نظر بسیاری خوبان را در مورد این مطالب ٬ گر چه شاید بعضی تحریر ها رنگ کهنه گی به خود نگیرند و بعضی از اول کهنه باشند .     بسیاری از دست نوشته ها ، بخصوص اشعار نیاز به باز بینی و اصلاح دارد و بعضی شان را حتا باید دور می ریختم اما چون وقت ضیق و مجالم اندک است ، همه را به همان شکل شاید مشکل دار ِ اولیه ثبت می کنم تا کی زمانی دست دهد به تصحیح . امید که بر من و این نوشته های الکن ببخشایید .به گمانم این شعر  لاادری باشد زبان حال من :شاعر نی م و شعر ندانم که چه باشد / من مرثیه گوی دل دیوانه ی خویشم     اما آن چه در این میان برای من مطرح است جدای از دانستن دیدگاه شما دوستان ٬ انتخاب این وبلاگ به عنوان نوعی آرشیو دست نوشته های من است که می خواهم اگر یارایی باشد به مرور همه ی آن چه را سالیان دور نگاشته ام از دفاترم به این صفحات منتقل کنم .     تا چه مقدور باشد و چه پیش آید ............     در ضمن دوستان عزیز ! از آن جایی که سعی می کنم از نوشته های دیگران در این جا استفاده نکرده و همه انعکاس آثار خوب و بد خودم باشد ، بدون ذکر ماخذ برداشت نکنید . ......